ADVENT

GROEIEN IN SOLIDARITEIT EN VERBONDENHEID

Advent is een tijd van verwachting. Maar het is geen passief wachten op wat ons overkomt. Een christen moet actief afwachten. Het is iemand die warmte en licht brengt in deze koude, donkere en onzekere tijd door zelf naastenliefde, verbondenheid, hoop en solidariteit te scheppen.

De verleiding is voor veel mensen te groot om te denken dat advent de tijd is van uiterlijke massale voorbereidingen. Wat meer telt, is de voorbereiding van ons hart. Door kleine gebaren die onze naasten blij maken, bereiden we ons voor op Kerstmis: een telefoontje, een gebed, een kaartje, een woord van dankbaarheid! Zoveel kleine en soms onzichtbare dingen die het verschil maken. Men zegt dat de schoonheid van het leven ligt in zijn eenvoud.

In kerken en huizen zijn de krans en de vier kaarsen de meeste opvallende symbolen van de adventstijd. De kaarsen symboliseren het licht gebracht door de geboorte van Christus. Het is het licht van de kerstnacht. Het is een uitnodiging om Jezus toe te laten in ons leven, als Gods licht voor alle mensen, vooral voor wie het moeilijk heeft. Elke keer dat we een nieuwe kaars aansteken in stilte, denken we aan al die mensen die van dichtbij of ver weg onze steun nodig hebben. Er zijn veel mensen die dag en nacht blijven uitkijken naar de horizon om te zien of er lichtstralen zijn om hun leven te verlichten.

De advent is een tijd van bezinning over de zin van het leven, over ons zijn en ons bestaan. Het is een tijd om bewuster stil te staan bij wie we zijn voor de mensen rondom ons. Dus geen passief afwachten ... maar wel actief zich engageren voor de naastenliefde. In deze onzekere tijden, mag elke brandende kaars een boodschap van liefde, verbondenheid en solidariteit zijn voor ieder van ons.

priester Theo