Feest van de Goede Herder

Op zondag 11 mei, de vierde zondag van Pasen en ook het feest van de Goede Herder, kwamen we om 10.30 uur samen in de kerk van Sint-Remgius met gelovigen uit de verschillende gemeenschappen om dit feest van de patroonheilige van onze parochie te vieren. Op deze dag, waarop we ook roepingenzondag vieren, was er bijzondere aandacht voor roepingen: voor bisschoppen, priesters, diakens en religieuzen en ook speciaal voor alle mensen die medeverantwoordelijkheid dragen in onze pastorale zone.

In het evangelie van Johannes (Joh 10, 27-30), voorgelezen door diaken Jean Paul, hoorden we hoe Jezus deze woorden spreekt: ‘Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij. Ik geef hen eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven.

Pastoor Theo wees er in zijn homilie op dat Jezus ons als Goede Herder tegemoet komt in moeilijke en onzekere tijden. Dat Hij ons geruststelt en ons telkens weer nieuw perspectief biedt. Hij benadrukte dat we ook in onze tijd betrouwbare herders nodig hebben. Veel meer dan enkel een leider die manager is, beslissingen neemt en bevelen geeft. Een echte herder, zo beklemtoonde hij, is iemand die begeleidt, die luistert, iemand die de weg wijst en aanmoedigt. In alle vertrouwen, nederigheid en met wederzijds respect. Omdat deze wederkerigheid voor ons soms moeilijk is haalde hij drie punten aan om Jezus vandaag als Goede Herder te volgen.

Als eerste de blijvende verbondenheid. Verbondenheid met Jezus, de Goede Herder. Hij wees daarbij op het belang van de nederigheid en aandacht voor de meest kwetsbaren in onze geloofsgemeenschap en in onze samenleving.

Vervolgens vermeldde hij de eigenschap van dienstbaarheid. Dat betekent, zo benadrukte hij, een houding die niet in de eerste plaats op zichzelf gericht is … ‘mijn wil geschiede’. Maar wel een ingesteldheid met oog voor de ander, naar het voorbeeld van Jezus: met mededogen, nederigheid en dankbaarheid. Een missionaire houding, gericht op de vreugde om anderen gelukkig te maken, wie of waar ze ook zijn.

Ten derde nodigde hij alle aanwezigen uit om een kerkelijke gemeenschap te vormen en om elkaar te steunen. Een familie, zo verwoordde hij het, die samen naar de toekomst kijkt met aandacht voor ieders kwaliteiten en gebreken, voor elkaars vreugde maar ook verdriet.

Op roepingenzondag riep Theo op om met aandacht voor het essentiële, met naastenliefde en in verbondenheid gemeenschap te vormen rond de Heer, de enige Goede Herder.

Hij besloot met de woorden: ‘laten we dan ook goede herders zijn voor elkaar’.

Na de viering volgde een warm moment van ontmoeting met, zoals gepast op het feest van de Goede Herder, een wat meer feestelijke receptie.