Op zondag 30 juni 2024 kwamen gelovigen vanuit alle geloofsgemeenschappen van onze pastorale zone om 10.30 uur samen in de kerk van Sint-Remigius om in verbondenheid eucharistie te vieren.
Pastoor Theo heette alle aanwezigen hartelijk welkom op de viering waarmee we het pastoraal werkjaar met vreugde en dankbaarheid afsloten. Hij benadrukte dat velen het voorbije werkjaar opnieuw - gezien en ongezien, voor en achter de schermen - op velerlei wijzen heel wat werk hebben verzet.
De viering werd muzikaal ondersteund door de leden van de verenigde koren en organiste Chris, die bereid was om speciaal voor deze gelegenheid naar Haacht te komen.
Er waren ook lectoren uit meerdere geloofsgemeenschappen aanwezig.
Diaken Jean Paul las uit het evangelie van Marcus het verhaal van het dochtertje van Jaïrus (Mc 5, 21-43). Een jong meisje, twaalf jaar oud, dochter van een godvrezend man. Het meisje is stervende en gaat uiteindelijk ook dood. Maar Jezus zegt tegen Jaïrus:
'Wees niet bang, maar blijf geloven'!
Tijdens zijn preek benadrukte Theo dat deze boodschap ook voor ons nog altijd actueel is. We worden, zo zei hij, uitgenodigd om deze woorden te laten klinken in ons eigen leven wanneer we geconfronteerd worden met verlies van een dierbare of met een zware ziekte, zonder enig uitzicht op verbetering.
Wanneer we dit meemaken of rondom ons zien gebeuren voelen we ons machteloos en vragen ons af: waarom? Hij beklemtoonde daarom de boodschap van het evangelie:
God laat niemand in de steek! Hij is degene die komt en zegt: 'Sta op!'
Theo blikte ook terug op het afgelopen pastoraal werkjaar: sommigen van ons verloren een dierbare of vochten tegen zware ziekten. We werden ook gedwongen om - met pijn in het hart - zware gesprekken ook over de toekomst van onze kerkgebouwen te voeren. Maar zo benadrukte hij: we mogen God dankbaar zijn omdat, ondanks meningsverschillen, de wil om samen de kerk te bouwen sterk blijft.
We mochten ook vreugdevolle momenten beleven: kindjes die gedoopt werden, inspirerende momenten met ouders van de dopelingen, eerste communicanten of vormelingen.
Theo bedankte dan ook iedereen die het afgelopen jaar meewerkte aan pastorale initiatieven: catechisten, ouders, mensen die muziek verzorgen of instaan voor het onderhoud van de kerk. Iedereen ook die solidair was met de campagnes van Missio, Broederlijk Delen, Welzijnszorg, Afrikadag ...
Onze maandelijkse zonale vieringen, zo zei Theo, hebben ons gezet op de weg van een missionaire vernieuwing, van openheid naar de ander, de weg van samen vieren en danken, samen beseffen dat geloven een werkwoord is.
Hij besloot: laten we God danken. Hij is bij ons, speciaal in de heilige Eucharistie. Hij geeft ons wat we nodig hebben en Hij is degene die zegt: Ik weet wat je lijden, verdriet en vreugde zijn! Ik ben bij je. Blijf geloven, blijf vertrouwen! Wees niet bang.
Ook Jean Paul had aan het einde van deze bemoedigende en inspirerende viering nog een dankwoord voor alle aanwezigen. Hij riep op om ons te blijven realiseren dat wij Gods handen en voeten zijn, dat we gezonden worden om Gods Blijde Boodschap verder uit de dragen.
Nadien was er nog een mooi ontmoetingsmoment in de kerk om na te praten bij een glaasje en een hapje. Enkele sfeerbeelden hiervan op bladzijde vier van dit parochieblad.
Comments