Op 5 september 2023 kwamen we - zoals steeds op de eerste zondag van de maand - om 10.30 uur in de kerk van Sint-Remigius samen met gelovigen uit onze pastorale zone om dankbaar en in verbondenheid eucharistie te vieren.
Dit keer waren ook veel kinderen en jongeren die zich voorbereiden op hun eerste communie of vormsel in 2024 samen met hun ouders, broers en zussen aanwezig.
Pastoor Theo heette hen bij het begin van de viering speciaal welkom.
Hij riep alle aanwezigen op om te bidden dat ze een inspirerende en bemoedigende weg gaan in hun verdere initiatie in ons christelijk geloof en dat ze het belang van het samen vieren van de eucharistie op zondag inzien en beleven, iedere zondag opnieuw.
De toekomstige vormelingen en eerste communicanten werden ook tijdens de viering betrokken. Voor de evangelielezing (Mt 18, 15-20) zongen ze het ‘lied van de drie kruisjes’ mee. Nadien nodigde pastoor Theo hen uit om vooraan een wens uit te spreken voor elkaar en voor alle mensen. Heel duidelijk weerklonk:
'vrede en vriendschap!'
Theo riep alle aanwezigen op om zelf verantwoordelijkheid op te nemen en bij te dragen aan de opbouw van die vrede en vriendschap. Hij benadrukte dat het belangrijk is om God, een plaats te geven in ons persoonlijk leven, in onze gezinnen en in het leven van de jongeren. Want, zoals in het evangelie weerklonk, hebben we maar één Vader waardoor we allen broeders en zusters zijn.
Alle jongeren werden uitgenodigd om in verbondenheid rond het altaar het Onzevader te bidden.
Aan het einde van de viering luisterden we nog naar een mooie tekst vanuit een idee van de grote Vlaamse theoloog E. Schillebeeckx: ‘Het christendom is verhaal en praxis.’
‘Mensen die christen willen zijn, hebben nood aan deze twee elementen: ze moeten in contact gebracht worden met de verhalen over Jezus en met het handelen, het leven, het doen en spreken van Hem.
Het is belangrijk dat we de verhalen over Jezus vertellen op een wijze die mensen wakker schudt, die hen meesleept om naar het voorbeeld van Jezus te gaan leven. De Bijbelse taal wil mensen oproepen, de toehoorder in het verhaal binnen halen en de luisteraar ‘omvormen’, veranderen, beter mens en beter christen maken.
En laten we onszelf vooral niet te ernstig nemen. Uiteindelijk is er ook God nog!’
Met een zo goed als volle kerk waren we samen om eucharistie te vieren, letterlijk vertaald: ‘dank te zeggen’. Aan God, maar ook aan elkaar. Daarom was een dankwoord aan alle medewerkers wel gepast: de leden van de verschillende koren die samen het zonale koor vormen, de lectoren uit de verschillende lokale geloofsgemeenschappen, de organist en de misdienaars, de kinderen en jongeren, hun ouders en catechisten, alle getrouwe kerkgangers van iedere zondag, alle gelovigen die zich ‘in beweging hadden gezet’ om samen deze zonale viering tot een echte ontmoeting te maken: met God en met elkaar!
Een beeld van de kerk van de toekomst!
Na de viering volgde er nog een warm moment van ontmoeting waarbij iedereen kon napraten bij een drankje en een hapje.
Comments